อุทยานธรณีสตูล : จากทะเล 500 ล้านปี
541 – 485 ล้านปีก่อน
แผ่นดินอุทยานธรณีสตูลเริ่มต้นจากพื้นทะเล “ยุคแคมเบรียน” อายุเก่าแก่กว่า 500 ล้านปี
โดยพบหลักฐานเป็นซากดึกดำบรรพ์สัตว์ทะเลอายุเก่าแก่ที่สุดในประเทศไทย
ในหินทรายสีแดงบนเกาะตะรุเตา
ภาพจำลองทะเลยุคแคมเบรียน
485 – 444 ล้านปีก่อน
ยุคออร์โดวิเชียน” แผ่นดินแห่งนี้กลายเป็นแหล่งผลิตก๊าซอ็อกซิเจนให้กับโลกยุคโบราณ
โดยกลุ่มสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่เรียกว่า “สโตรมาโตไลต์”
ทะเลยุคนี้เป็นช่วงเวลาแห่งความอุดมสมบูรณ์ของสัตว์ทะเลโดยเฉพาะนอร์ติลอยหรือหมึกโบราณ
ภาพจำลองทะเลยุคออร์โดวิเชียน
444 – 247 ล้านปีก่อน
“ยุคไซลูเรียน-ไทรแอสสิกตอนต้น” แผ่นดินอุทยานธรณีสตูลยังจมอยู่ใต้ทะเล
แต่เปลือกโลกเคลื่อนที่ตลอดเวลาทำให้แผ่นดินอุทยานธรณีสตูลเคยอยู่ซีกโลกใต้
เคลื่อนที่ขึ้นมาซีกโลกเหนือสูงขึ้นเรื่อยๆ
สู่ขุนคีรียิ่งใหญ่ ผูกพันวิถีชีวิต ผู้คน
247 ล้านปี – ปัจจุบัน
“ยุคไทรแอสสิกตอนกลาง – ปัจจุบัน” เป็นช่วงเวลาสำคัญที่เปลือกโลก 2 แผ่นชนกัน
ทำให้พื้นที่อุทยานธรณีสตูล ยกตัวขึ้นอย่างต่อเนื่องจากพื้นทะเลสู่ภูเขาสูงชัน
และถูกกัดกร่อนโดยสายลมและสายน้ำนับล้านปี
จนเกิดลักษณะภูมิประเทศที่หลากหลายและสวยงามดังปัจจุบัน
ภาพการกัดกร่อนบนยอดภูเขาบริเวณถ้ำภูผาเพชร
“6,000 ปี”
คือจุดเริ่มต้นของความเชื่อมโยงระหว่างภูมิประเทศ หินและมนุษย์
โดยใช้ถ้ำเป็นบ้านหลังแรก เพื่อพักอาศัย จากหลักฐานเครื่องมือที่ทำจากกระดูกสัตว์
และซากสัตว์ที่อยู่ในถ้ำที่มีความสูงจากพื้นดินกว่า 30 เมตร
ภาพบริเวณถ้ำอุไรทอง อ.ละงู
ปัจจุบัน
พื้นที่อุทยานธรณีสตูลยังคงเป็นพื้นที่ที่ผู้คนมีความผูกพันกับ
ผืนแผ่นดินและสภาพภูมิประเทศโดยสังเกตุได้จากวิถีชีวิต ประจำวัน
ประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์
